Η Τουρκία ΔΕΝ σέβεται το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Δεν σέβεται τη διεθνή
νομιμότητα. Σέβεται μόνον την ισχύ και τον ισχυρό. Θα σεβαστεί την Ελλάδα και
την Κύπρο όταν αποκτήσουν, επιτέλους, ισχύ και κτίσουν ένα χαλύβδινο τείχος
ανάσχεσης και αποτροπής της ασυγκράτητης, πλέον, τουρκικής επιθετικότητας.
Μόνον έτσι θα στομώσουν τις κατ’ εναντίον τους αρπακτικές βλέψεις της
Τουρκίας.

Σάββας Ιακωβίδης

Μέσα στον ορυμαγδό των διεθνών εξελίξεων και των δραματικών γεωπολιτικών
ανακατατάξεων στην περιοχή μας, ένας αδίστακτος γκρίζος λύκος καραδοκεί για να
εκμεταλλευτεί και να αξιοποιήσει καταστάσεις. Πρόκειται για την Τουρκία του
Ερντογάν, η οποία παίζει σε όλα τα ταμπλό. Ο σουλτάνος φιλοδοξεί να αναδειχθεί
σε προστάτη και ηγήτορα του μουσουλμανικού κόσμου, τον οποίο κάλεσε πρόσφατα
να συμπήξει μια συμμαχία για να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα του Ισραήλ και,
συνακόλουθα, η «άπιστη Δύση».

Η ιστορία και η πολιτική, διπλωματική τεχνοτροπία της Τουρκίας επιβεβαιώνουν:
Ό,τι κερδίζει με το σπαθί της, δεν το επιστρέφει ποτέ με την υπογραφή της. Δεν
σέβεται καμία συνθήκη ή συμφωνία, τις οποίες θεωρεί απλώς ως προστάδιο στην
υλοποίηση των στόχων της. Η Τουρκία σέβεται μόνον την ισχύ του αντιπάλου της,
διαφορετικά τον συνθλίβει με τη γενοκτονική και εθνοκτονική βιαιότητά της. Το
άγαλμα ενός θηριώδους Τούρκου, στο Αφιόν Καραχισάρ, που ποδοπατεί και λιώνει
έναν Έλληνα, είναι ενδεικτικό της τουρκικής ιδιοσυστασίας. Οι γενοκτονίες των
Ελλήνων, των Κούρδων, των Αλεβιτών και άλλων μειονοτήτων επιβεβαιώνουν αυτήν
την τραγική ιστορική πραγματικότητα.

Ανεξάρτητα ποιος κυβερνά, η τουρκική πολιτική-στρατιωτική ελίτ ακολουθεί
πεισματικά μιαν απαρέγκλιτα αρπακτική πολιτική εναντίον της Ελλάδος και της
Κύπρου. Ενδεικτικές της άκρως απαξιωτικής και μειωτικής συμπεριφοράς της
έναντι της Ελλάδος είναι, π.χ., δηλώσεις Ερντογάν (9/6/2020). Με αφορμή την
τότε κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών και την εισβολή τουρκικών γεωτρύπανων
στην ελληνική ΑΟΖ, ο Ερντογάν, με αλαζονικό ύφος, είπε: «Η Ελλάδα δεν μένει
ήσυχη και πετάει διάφορα. Βγαίνει και λέει αβάσιμα πράγματα. Ποια είναι αυτή η
χώρα που μιλάει έτσι; Τέτοιες κουβέντες τις λένε στην Τουρκία; Σε ποιον
νομίζεις ότι μιλάς; Για μαζέψου λίγο! Για μάθε τα όριά σου! Αν δεν μάθει τα
όριά της (η Ελλάδα), η Τουρκία είναι εμφανές τι θα κάνει».

Τους τελευταίους μήνες παρατηρούνται δήθεν «ήρεμα νερά» στις ελληνοτουρκικές
σχέσεις – έτσι τουλάχιστον εκτιμά η Αθήνα. Καθ’ ομολογίαν, μόλις πρόσφατα
(9/9/2024), του Υπουργού Εξωτερικών, Ν. Γεραπετρίτη: «Ούτε εγώ, ούτε κανένας
υπουργός Εξωτερικών θα μπορούσε ποτέ να είναι τόσο αφελής, ώστε να πιστεύει
ότι από τη μια μέρα στην άλλη η Τουρκία θα αποστεί θεμελιωδών θέσεών της».
Ένας άλλος Έλληνας πολιτικός, ακαδημαϊκός και πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής
Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος, αναλύει την πολιτική της Τουρκίας
εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου και πώς να διεκδικήσουν λύσεις στα
ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό.

Ο Π. Παυλόπουλος, σε συνέντευξή του (στον Σπύρο Χαριτάτο, για τον τηλεοπτικό
σταθμό, «OPEN»- 9/9/2024), υπογράμμισε τις «κόκκινες γραμμές» που η Ελλάδα
οφείλει να τηρεί στα εθνικά ζητήματα και ειδικά στο Κυπριακό. Χωρίς να
αναφέρεται καν στην αγγλοτουρκοδιζωνική τερατουργία, ο Παυλόπουλος επισημαίνει
πως «δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού Ζητήματος νοείται μόνο στη βάση του
Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, με τήρηση όλων, ανεξαιρέτως, των
προϋποθέσεών τους». Και υπογραμμίζει πως πρέπει οπωσδήποτε να πληρούνται
τουλάχιστον επτά προϋποθέσεις:

«α) Κράτος το πολύ Ομοσπονδιακό, αποκλειομένης κάθε μορφής Συνομοσπονδίας. β)
Κράτος το οποίο θεμελιώνεται στη βάση των θεσμών της Αντιπροσωπευτικής
Δημοκρατίας, που εγγυάται την τήρηση όλων των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου. γ) Κράτος με μια διεθνή Νομική Προσωπικότητα. δ) Κράτος με μία μόνο
Ιθαγένεια. ε) Κράτος που μπορεί ν’ ασκεί πλήρως την Κυριαρχία του και τα εν
γένει Κυριαρχικά του Δικαιώματα, κατά το Διεθνές και κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
στ) Κράτος, στο οποίο δεν είναι νοητό να υπάρχουν στρατεύματα κατοχής και
εγγυήσεις οιωνδήποτε τρίτων. ζ) Και Κράτος στο οποίο θα επανέλθουν όλοι οι
νόμιμοι ιδιοκτήτες των περιουσιών τους με ταυτόχρονη αποχώρηση όλων των
παρανόμως εγκατεστημένων από την Τουρκία εκεί, εποίκων».

Ο Π. Παυλόπουλος υποβάλλει έντονα πως «πρέπει να καταστεί σαφές, προς την
διεθνή κοινότητα και ειδικά προς την ΕΕ, ότι δεν συγχωρείται άλλη ανοχή της
τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, και μάλιστα ύστερα από πενήντα ολόκληρα χρόνια.
Και αυτή πρέπει να γίνει πράξη και με αυστηρές κυρώσεις εις βάρος της
Τουρκίας». Πώς, όμως, Αθήνα και Λευκωσία να απαιτήσουν «αυστηρές κυρώσεις»
όταν, πρώτον, οι δύο χώρες οπτασιάζονται ότι πλέουν σε «ήρεμα νερά», που
βολεύουν τις ψευδαισθήσεις της Αθήνας; Δεύτερον, Ελλάδα και Κύπρος ακολουθούν
μία καταστροφική κατευναστική πολιτική έναντι του τουρκικού θηρίου. Δεν
επιθυμούν να το εκνευρίζουν! Το καλοπιάνουν για να επιλύσουν, νομίζουν, τις
ελληνοτουρκικές διαφορές.

Τρίτον, Αθήνα και Λευκωσία συναίνεσαν στην παρουσία του αρχιπράκτορα της ΜΙΤ
και νυν ΥπΕξ, Φιντάν, στην άτυπη συνάντηση των ΥπΕξ των 27, στις Βρυξέλλες.
Χωρίς προϋποθέσεις. Τέταρτον, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ικετεύει κυριολεκτικά
τον σουλτάνο και τον κατοχικό εγκάθετό του να προσέλθουν σε συνομιλίες, με
πρόταξη της τουρκοδιζωνικής τερατουργίας, η οποία θα καταλύσει την Κυπριακή
Δημοκρατία και θα την παραδώσει αύτανδρη σε μια νέα τουρκοκρατία. Πώς απαντούν
οι Τούρκοι; Με επίταση της τουρκοποίησης των κατεχομένων και με απαίτηση για
λύση δύο κρατών στο Κυπριακό.

Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας καταγγέλλει την πολιτική δύο μέτρων
και δύο σταθμών της ΕΕ έναντι της Ρωσίας και της Τουρκίας, στο θέμα των
κυρώσεων και εισηγείται έντονα την αξιοποίηση βέτο εκ μέρους της Ελλάδος και
της Κύπρου κατά της Τουρκίας, σε όλα τα αρμόδια όργανα της Ένωσης. Ο Π.
Παυλόπουλος επισημαίνει πως η Τουρκία είναι παντελώς αναξιόπιστη στις διεθνείς
υποχρεώσεις της και έναντι των συμμάχων της και ότι «έχει εναντίον τής Ελλάδας
και της Κύπρου ‘‘μακροχρόνιες βλέψεις’’, ως προς τις οποίες ακολουθεί την
τακτική όχι τόσο των ‘‘θερμών επεισοδίων’’, αλλά της προώθησης των θέσεών της
υποδορίως σ’ επίπεδο ‘‘διαπραγματεύσεων’’. Και αυτές αφορούν, ευθέως, την
Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη».

Ο Π. Παυλόπουλος προβαίνει σε μία κατ’ επίφασιν λάθος εκτίμηση. Λέγει ότι «η
Τουρκία ‘‘σέβεται’’ και υπολογίζει διεθνώς μόνον εκείνους που, έχοντας το
Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο με το μέρος τους, δείχνουν αποφασισμένοι ν’
αποτρέψουν, με κάθε νόμιμο μέσο, στην πράξη τις απειλές της γνωρίζοντας και τη
θρασύδειλη λογική της». Λάθος! Η Τουρκία ΔΕΝ σέβεται το Διεθνές και Ευρωπαϊκό
Δίκαιο. Δεν σέβεται τη διεθνή νομιμότητα. Σέβεται μόνον την ισχύ και τον
ισχυρό. Θα σεβαστεί την Ελλάδα και την Κύπρο όταν αποκτήσουν, επιτέλους, ισχύ
και κτίσουν ένα χαλύβδινο τείχος ανάσχεσης και αποτροπής της ασυγκράτητης,
πλέον, τουρκικής επιθετικότητας. Μόνον έτσι θα στομώσουν τις κατ’ εναντίον
τους αρπακτικές βλέψεις της Τουρκίας.